It was Great, (Wales) Brittain!

Wales, of Cymru wat kan ik nog over je zeggen. Ik denk dat het wel duidelijk is, dat ik het hier onwijs naar me zin heb gehad. We hebben ons goed weten vermaken, en zijn overal op onze manier weten te komen ondanks de fantastische OV systeem. We zouden een advies boek moeten schrijven voor studenten aan Bangor University, we zijn ondertussen wel experts geworden met die bussen hier. Wales is een plek die in mijn hart is gesloten en waar ik zeker nog eens langs wilt. Ik ben niet zo verliefd geworden als op Zuid Afrika, maar goed daar is ook lastig om aan te tippen. Wales is de plek waar veel mensen NIET naar toe gaan, vele mensen denken dat het een deel is van Engeland (is het NIET!), het altijd koud is (klopt wel deels, ligt ook aan je huis), alleen maar schapen wonen (grootste gedeelte waar), maar zullen Wales niet snel als een vakantie bestemming kiezen. Veel mensen gaan naar Engeland of Scotland, Ierland is ook populair maar wat moeilijker bereikbaar als je met de auto wilt. Wales, nee daar komen vele Europeanen niet. Ik ben er blij om, geen massa toerisme en vooral mensen van de UK en Ierland komen Wales bezoeken. Dus konden wij hier ongestoord in het Nederlands praten over anderen, maar ook kun je het echte Wales meemaken zonder dat alles vol stroomt met toeristen. Toeristen hebben we wel vooral bij de Snowdonia waar mensen massaal berg wandelen, maar niet zoals in Spanje waar je over straat loop en van straat wordt geroepen om bij hun te eten. De mensen zijn hier aangenaam, schreeuwen soms naar je (meestal dronken bui) en je weet goed wanneer het warm weer is of wanneer het tijd is om uit te gaan. Wales is zoals The Valleys, met soms hilarische toestanden in de lokale club maar ook het fantastische accent. De universiteit was zoals (ik mag geloven, film niet gezien) die van Harry Potter, qua gebouwen en qua lessen zoals de UK bekend staat, heel erg goed en professioneel. Ik zou iedereen de kans aanraden om voor een tijdje in het buitenland te studeren, en vooral deze universiteit. Ze hebben goede lessen, leuke buitenschoolse activiteiten en leuke acties (gratis weekje OV) voor hun studenten. Of ik iets heb gemist, ja. Wat denk je zelf? Jullie, of course:). Inderdaad, de kwekkeboom kroket, kaas (grote dank aan de meiden voor mijn kaas voorraad), maar nog het meeste mijn fiets. Ik heb nog nooit zo lang zonder fiets geleefd, sinds ik kan fietsen.

Nadat Ayumi het huis had verlaten op maandag ben ik met vriendinnen die ook bijna weggingen nog even naar Caffé Nero geweest, voor een chocomel met slagroom en marshmallows en voor een red velvet cake, mmmm. Het was leuk om hun nog even te zien voordat we allemaal weg gaan. De andere dagen ben ik nog naar Menai Bridge gelopen, waar onze praktijk lessen worden gegeven. Ayumi wou haar ‘Marine ecology’ boek laten ondertekenen, maar had geen tijd gehad om te gaan dus had ik aangeboden om te gaan. Dus een wandelingetje gedaan bij Menai Bridge gedaan en vervolgens naar de andere kant van Bangor gelopen naar nog wat kledingwinkels ging. Op de woensdag had ik nog bij Merel gegeten en samen met haar en Maria waren we nog naar een afscheidsfeestje van een vriendin van hun gegaan. Het was een gezellige avond, maar ook raar dat het de laatste keer was dat we elkaar in Bangor zouden zien.
Op de donderdag kwam papa. De reis was goed gegaan en hij had een boot eerder kunnen nemen en was er al om kwart over 3 in Bangor. Ik moest nog ff langs school voor een handtekening, dus zijn we gelijk weggegaan naar school. Daar heb ik de gebouwen laten zien waar ik mijn lessen had en zijn we in het oude hoofdgebouw geweest, die echt supermooi is. Vervolgens zijn we naar de pier gelopen, waar het super helder was en je heel ver kon kijken. Omdat het al bijna etenstijd was zijn we via de winkelstraat naar huis gegaan.

De vrijdag zijn we naar Anglesey gegaan. We waren rond 10 uur bij de vuurtoren (South Stack), waar we hoopte papegaaiduikers te spotten. Er zaten zoveel vogels op de cliffen, meer dan 3000 guillemots en 500 razorbills. Ook zouden er wat papegaaiduikers zijn, maar helaas hebben we die niet kunnen zien. Er waren zoveel guillemots en razorbills druk heen en weer aan het vliegen dat het best zou kunnen dat er ergens een papegaaiduiker zat te broeden. De guillemots waren echt grappig, het lijken net vliegende pinguïns en zaten allemaal dicht tegen elkaar aan op het randje van cliffen, het is een wonder dat ze er niet vanaf vielen. We zijn ook naar de vuurtoren gelopen, maar helaas konden we daar niet in. We hebben er nog wat rondgelopen en nog gegeten bij de cliffen, met uitzicht over de zee. Hierna zijn we nog eventje in Holyhead geweest, waar we door het stadje zijn gelopen. Het weer was onwijs lekker en dus zijn we naar het strand bij Newborough gereden. Hier zijn we door het bos over het strand gelopen naar Ynys Llanddwyn. Ynys Llanddwyn is een eilandje waar vroeger Dwynwens woonde, in de 16e eeuw. Ze was de dochter van een koning en zij werd verliefd op een prins Maelon. Dwynwen moest met iemand anders trouwens en Maelon viel haar hierover aan, en bevroor in een blok van ijs. Dwynwen had liefdes verdriet en ging naar het bos bij Newborough om te bidden dat Maelon weer uit het ijsblok kon komen. Ze wou niet meer trouwen en ging naar het eiland Ynys Llanddwyn, waar ze als een non leefde. Het eiland is niet alleen naar haar vernoemd, maar ook is er op 25 januari een soort van Wels Valentijnsdag om haar te herdenken. Het eiland heeft nog een restanten van het kerkje, wat kruisen, een vuurtorentje en piloot huisjes. Deze piloot huisjes zijn in de in de 19e of 20e eeuw gebouwd, hier verbleven de piloot die de boten vanuit Caernarfon naar de Irish Sea. Na een lange wandeling zijn we terug gegaan naar de auto en zijn we nog naar Beaumaris gereden. In Beaumaris zijn we door het dorpje gelopen en zijn we uiteindelijk op de pier belandt. Hier waren de locals fanatiek bezig met krab vissen. Helaas was er een moeder die haar kinderen niet het goede leerde van het bevrijden van de krabben, ze lieten de krabben los een heel eind van de zee. Dus hebben wij de 5 krabben gered en ze naar de zee gebracht, weer een goede daad verricht. De rest van de locals waren wel goed bezig en lieten ze allemaal weer vrij bij de zee. De mensen die bezig waren hadden of een netje met eten, waar de krabben in liepen of aan vast gaan hangen en anderen hadden een zakje met eten, waar de krabben aan gingen hangen. De mensen met het netje waren het meest succesvol, de vaders nog fanatieker dan de kinderen en als er een krab succesvol werd binnengehaald werd er heel hard gejuicht. Het was een fantastisch schouwspel om mee te maken en dus hebben we onze fish & chips maar op de pier opgegeten. Toen we naar de auto liepen, konden we ze daar nog bezig horen, hahaha.

Op de zaterdag zijn we door Snowdonia gaan rijden. We zijn gestart bij de Electric Mountain in Llanberis. Bij Electric Mountain kregen we een toer door een berg waar ze elektriciteit opwekken. Ondergronds loopt er een buis van een meer in de buizen naar een meer beneden, door de snelheid kan er elektriciteit worden opgewekt. We kregen eerst een film te zien, vervolgens gingen we de grot in met een bus. Hier stopten we bij verschillende plekken, waarbij we konden kijken hoe het werkte. Het was indrukwekkend, hoe groot het was en hoeveel energie ze kunnen maken. Door de energie die wordt opgewekt kan een grote stad worden voorzien. Elke dag doen we overdag het water van het meer boven naar beneden en op de avond gaat het met goedkope elektriciteit weer naar boven, hierdoor maken ze toch een profit. De toer duurde een uur en hierna zijn we naar de door de bergen naar Beddgelert gereden. De weg er naar toe was onwijs mooi, langs Pen-y-Pas en langs vele meren. Beddgelert (NL= graf van Gelert) is bekend geworden door het volgende verhaal: een man ging jagen en liet zijn hond Gelert alleen met zijn pasgeboren baby. Toen hij terug kwam zag hij de baby niet, maar wel zijn hond Gelert met bloed rond zijn mond. Hij werd zo kwaad, omdat hij dacht dat hond Gelert zijn baby had opgegeten dat hij hond Gelert doodsloeg. Niet veel later vond hij zijn baby terug en een wolf die doodgebeten was, bleek dat hond Gelert de baby had beschermd door de wolf dood te bijten. Dit is het verhaal, maar waarschijnlijk is dit niet gebeurt maar gewoon pure reclame om mensen naar het dorp te trekken. Dat is gelukt, want vele mensen bezoeken het schattige dorpje. We hebben hier wat gegeten, langs de wat toeristen winkeltjes geweest en langs Ty Glyn geweest. Een oud huisje van National trust. Hierna zijn we naar portmadog gereden, waar we langs het moeras zijn gereden en weer terug via Beddgelert naar Betws-y-Coed gegaan. Hier hebben we de ‘bridge walk’ gedaan, langs een meertje en een supermooie waterval. Hier was nog een jongen die van de rotsen af sprong. Hierna zijn we langs Llyn Ogwen gegaan, een meer waar we ff zijn gestopt en de waterval. Toen alweer de laatste stop: Bethesda. Hier zijn we gestopt bij Zip World, waar ik een paar weken geleden van de langste zip line waren gegaan. Ook had pap laten zien de zip lines waar ik af was gegaan en we probeerde nog te spotten wanneer ze vertrokken van de langste zip line, maar dat was echt onmogelijk omdat het zover was. Het was ondertussen al bijna 6 uur en zijn we naar de laatste stop gereden: huis. Hier pakte ik mijn allerlaatste spullen en zijn we begonnen met inpakken, want de volgende dag (zondag) vertrokken we al naar het zuiden. Het was anders veelste vroeg en dus had ik Sue gemaild of we daar konden slapen, natuurlijk kon dat!

De zondag om 9 uur, heb ik Julen zijn bed uitgejaagd om ‘goodbye’ te zeggen. We zijn vervolgens naar Chester gereden, waar we na een half uur zoeken naar een parking de stad in zijn gegaan. Hier zijn we door wat winkels gelopen en over de stadsmuur, wat een mooie wandeling was. Tegen 2 uur zijn we naar het zuiden gereden, naar Stratford-upon-Avon. Onderweg hadden we wat files dus tegen kwart over 4 waren we pas in Stratford. Hier zijn we eerst naar ‘The Nutcracker’ gegaan, een winkeltje waar het elke dag kerst is. Ik vroeg me af of ie nog open zou zijn tijdens de lente en dat was hij, inclusief alle kerstballen en de muziek. Hierna nog door het stadje gelopen, wat gegeten en langs het water terug naar de auto om naar Sue te gaan. Het was goed om Sue weer te zien en weer bij te kletsen. We wisten niet dat ze had gekookt, ondanks dat we vol zaten toch nog wat van haar eten gegeten. Helaas is Lilly, haar oude hondje vorige jaar overleden aan de gevolgen van uitzaaien van kanker. Ze heeft nu weer een nieuw hondje: Molly, zij is niet bang voor mannen en houdt van andere honden. Sue is ondertussen voor de eerste keer oma geworden, daarnaast was er ook weer van alles gebeurt met de huurders die ze heeft. Het was een gezellige avond en de volgende ochtend na een gezamenlijk ontbijt zijn, namen we afscheid en beloofde ik dat het niet weer 3,5 jaar zou duren voordat we elkaar weer zouden zien. In Dover aangekomen konden we een uur eerder mee met de boot, ik ben de boot afgereden zodat ik gelijk rechts moest rijden en dat ging gelukkig goed. Om 5 uur Nederlandse tijd waren we weer thuis.

Het was een fantastische tijd in Wales. Ik ben blij met alles wat ik heb gedaan, de lessen die ik heb gehad, de mensen die ik heb leren kennen en fantastische dingen kunnen doen. Ik denk dat ik alles nu wel heb gezegd, dat jullie mijn enthousiasme hebben mee gekregen.

Groetjes en tot mijn volgende avontuur,

Shirley

Leuke weetjes:
- Ll spreek je uit als Gl. Dus Llanberis spreek je uit als Glanberis.
- We hebben blijkbaar een kleine aardbeving gehad. Ik zat in de woonkamer en het leek dat iemand heel hard naar beneden kwam gerend.
Bucket list: Mini aardbeving