Barneveld 2.0. : Zeeuwen op avontuur in Wales

Twee dagen onderweg om twee dagen bij mij in Wales te zijn, ik kan het nu bijna een week later haast niet geloven dat die idioten van mijn vriendinnen: Anita, Marinka, Eline en chauffeur Patrick echt bij mij langs zijn geweest. Meiden, het was echt TE GEK en ik zit nog steeds met een grote smile op mijn gezicht te denken aan die 2 dagen dat jullie hier waren. Het kostte wat moeite maar, het was het meer dan waard (toch meiden??). Hier mijn reisverslag over een te gekke tijd met te gekke mensen!

Boot gemist, heel veel file en een verkeerd dorp, oftewel FC Knudde was op pad naar mij, hahaha. Marinka had zo haar best gedaan om alles helemaal tiptop te regelen, maar dat ze file zouden hebben kan ze natuurlijk nooit overzien. Het ging die ochtend al mis met de boot, waar je 30 minuten van te voren door de douane moest zijn maar hun waren 25 minuten voor vertrek van de boot door de douane en moesten dus een uur wachten. Tegen half 3 kreeg ik een berichtje van Eline, ze stonden in de file en die file bleek nogal lang te duren. Twee-en-half uur later kreeg ik een bericht dat ze eindelijk de file uit waren. Ze zouden 2,5 tot 3 uur later zijn dan hun verwachtte aankomsttijd van half 6. Tegen half 8 kreeg ik een telefoontje of we bij ons in het dorp een Morrissons (supermarkt) hebben met een tankstation, we hebben wel een Morrissons maar geen tankstation. Ondanks dat geprobeerd ze de goede kant op te sturen, en ik moest buiten gaan staan. Tien minuten later kreeg ik een berichtje dat ze in het verkeerde dorp waren, namelijk Gwynedd. Julen (Spaanse husigenoot) en ik snapten er niks van, want Gwynedd was volgens ons geen dorp maar goed. Uiteindelijk werd ik weer gebeld, dit keer stonden ze weer bij een Morrissons maar gelukkig bleek dit echt de goede te zijn en nog geen 5 minuten later stonden ze eindelijk voor mijn deur na een reis van 13 uur (zware respect). Het eten stond klaar dus ze konden gelijk aanschuiven en ook al zou het niet lekker zijn geweest, alles kon wel naar binnen. Vervolgens hebben we de red velvet mini cupcakejes die ik had gemaakt opgegeten en de spullen binnengezet. Toen kreeg ik de verrassing, ik had gevraagd om jonge Goudse kaas en winegumdropjes. Ze hadden niet alleen dat meegenomen maar ook: 8 Zeeuwse bolussen, Zeeuwse babbelaars, 4 eierkoeken, 10 worstenbroodjes en hagelslag, ik wist niet wat me overkwam, hahaha. Ik mis altijd kaas, maar die andere dingen kwamen ook goed binnen hahahah. Hierna zijn we nog even naar de supermarkt gegaan om daar verder de supermarkt te hamsteren voor de volgende dagen. Bij thuiskomst nog goede gesprekken gehad met onze Spanjaard en daarna konden we slapen. Ik was zelf naar de eerste verdieping van het huis verhuisd om in Ayumi d’r kamer te slapen samen met Anita en Marinka, terwijl Eline en Patrick in mijn kamer sliepen. Omdat iedereen helemaal verrot was, vielen we allemaal zowat gelijk inslaap en hoorde Marinka en ik Anita haar gesnurk ook niet.

Zaterdagochtend was het plan om rond 10 uur te vertrekken, maar met 5 mensen weet je dat dat niet gaat lukken. Tegen half 10 zaten we met z’n allen aan het ontbijt, iets wat we nooit in Barneveld hadden gedaan dus dat was weer eens wat nieuws. De planning was om die dag naar Caernarfon Castle te gaan en daarna met het treintje de bergen in, maar die plannen hadden we omgedraaid met de plannen van zondag. Het treintje wou ik graag reserveren, omdat het Paasweekend was en de kans groot was dat alle kaarten binnen een nood time uit verkocht zouden zijn. Ik had gebeld maar kon niet reserveren op de dag zelf, dus maar kaarten gereserveerd voor de zondag zodat we zeker meekonden. Om half 11 stond iedereen er klaar voor en zijn we op pad gegaan naar Anglesey. Anglesey is het noordelijke eiland boven Wales en je kan er via twee bruggen komen. Wij zijn via de oude brug gegaan: Menai Bridge die over de Menai Strait loopt, die Bangor (mijn woonplaats) met Menai Bridge (dorp waar ik practicum lessen heb) verbindt. Als echte toeristen zijn we overal gestopt wat we mooi of interessant vonden (of waar schapen of paarden waren, ANITA!) en de eerste stop was tussen Menai Bridge en Llanfair PG. Bij deze stop konden we goed de Menai Strait zien, de twee bruggen en een eilandje waar mensen wonen. Vervolgens hebben we onze weg vervolgd naar: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch ook wel in het kort Llanfair PG genoemd. Ik was hier al eens geweest, maar moest natuurlijk wel ff stoppen om de meiden een foto te laten maken van het bord. Na wat foto’s van het bord, had Patrick het stationnetje ontdekt wat echt terug in de tijd gaat. Daar nog meer foto’s van gemaakt, onze tong zowat gebroken om de naam uit te spreken. Als het wilt uitspreken moet je het als volgt doen: Llan-vire-pooll-guin-gill-go-ger-u-queern-drob-ooll-llandus-ilio-gogo-goch. Hierna nog ‘even’ naar het winkeltje gegaan, waar ze helemaal blij werden van alle souvenirs met schapen en draken. Het is raar hoe snel voor mij bepaalde dingen best normaal zijn geworden, terwijl dat voor hun niet het geval was, hahaha. Ik kende de schapen en draken nu ondertussen wel en het station, was niks bijzonders meer. Maar het is ook weer mooi om te zien wat er anders is met thuis, en als ik weer terug ga naar Nederland ik dit niet ga mee maken. Na eierdoppen met schapen, een schaap knuffel, sleutelhanger met schapen, schippersmuts en nog een heleboel andere zooi (sorry meiden) te hebben ingeslagen konden we onze trip vervolgen, verder naar het noorden: Holyhead. Holyhead is de plek om naar Ierland te gaan, vergelijkbaar met Dover-Calais. In Holyhead hebben we bij de haven en in het dorp door de winkelstraat en langs een kerkje gelopen en was ik helemaal in de zevende hemel met mijn dropjes, die ik braaf heb gedeeld ;). Vanaf hier zijn we nog noordelijker gegaan naar South Stack, waar de Lighthouse was. Bij een parking zijn we gestopt, ons eten mee en vervolgens naar de cliffen gelopen; waar we eindelijk de vuurtoren zagen en waar we onder het genot van een broodje hebben genoten van het prachtig uitzicht en het fantastisch weer (zon!). Hierna zijn Anita, Marinka en ik nog even verder gelopen en hebben Patrick en Eline ons op de andere parking opgehaald. Helaas konden we geen papegaaiduikers zien, maar het uitzicht maakte het eigenlijk wel goed. Hierna zijn we het eiland van Holyhead afgereden naar het vaste land van Anglesey om door de smalle wegentjes bij de baai: Church Bay te eindigen. Een mooie plek om aan de koffie te gaan, geen koffie maar wel ZEEUWSE BOLUSSEN. Ik kon het natuurlijk niet laten om op de rotsen op zoek te gaan naar rockpooltjes. Nadat ik een anemoon had gevonden, kwamen de anderen ook en voelde ik me weer even terug in Zuid-Afrika, waar ik kinderen leerden over de rockpooltjes. Na mijn biologieles hebben we allemaal minimaal 1 steen meegenomen, de een meer dan de ander. De vader van Eline was waarschijnlijk helemaal verrast aan de hoeveelheid grote stenen (en mooie stenen) die Eline had meegenomen voor de toekomstige vijver. Niet alleen onze magen vol, maar dus de auto ook aan gewicht. Nu weer richting het zuiden naar Amlwch, waar ze mijnen zouden hebben. Helaas konden we het niet vinden, maar wel een mooi haventje en onderweg ook nog foto’s van de kust en schapen en paarden gemaakt. Als Anita niet kon slapen die nacht, had ze alleen haar fotocamera erbij moeten pakken en schapen kunnen tellen. Hoeveel schapen zij niet op de foto heeft gezet, wel allemaal andere rassen: witte, fluffy (is echt anders dan de Nederlandse), witte vacht en zwarte kop en zwarte schapen, oftewel allemaal op de foto. Tegen 6 uur en een prachtig uitzicht van Snowdonia kwamen we aan in Beaumaris. Het was gelijk een verschil, veel toeristischer dan de meeste plekken dat we die dag hadden bezocht. Hier zijn we langs het kasteel gelopen, die al dicht was, hebben we paaseieren met vulling gekocht (echt verslaving) en hebben we fish en chips gehaald en gegeten bij de pier met uitzicht op Snowdonia. De fish en chips was goed, lekker vet als altijd. Hierna zijn we terug gereden door Menai Bridge naar de Menai Bridge, waar we zijn gestopt om foto’s te maken waarbij Patrick op de wegging staan om foto’s te maken van de brug en zijn Anita, Eline en Patrick nog over de brug gelopen. Bij thuiskomst lekker in de woonkamer ene film gekeken en gedoucht. Tegen 11 uur gingen we naar bed, waar Marinka en ik de grootste lol hadden om Anita haar gesnurk. Eerst heb ik een paar tegen d’r luchtbed geschopt, maar dat mocht niet helpen. Natuurlijk lagen wij helemaal in een scheur van het lachen en dan hield ze eventjes op om vervolgens even hard door te gaan, uit pure ellende heb ik nog een kussen op d’r hoofd geslagen, maar dat hielp ook niks. Mevrouw werd niet wakker, gelukkig vielen wij na dit alles ook in slaap.

Pasen! Ik had mijn wekker iets eerder gezet om de tafel te dekken en om paaseieren door de woonkamer en op de trap te verstoppen. Een half uur later ging Marinka naar beneden, die de eieren op de trap spotte en niet meer bij kwam. Anita en Eline hadden nog nooit eitjes gezocht, dus weer een nieuwe ervaring hier in Wales. We hebben eerst met z’n allen ontbeten, geen echte eitjes maar gevulde chocolade eitjes met mouse. Na het ontbijt, mochten ze los gaan en paaseieren zoeken. Nadat ze bijna allemaal waren gevonden (vond er nog 1 tussen de bank deze week, hahaha) zijn we richting Caernarfon gegaan. Eenmaal bij binnenkomst in Caernarfon bleek dat dit het dorp was waar ze waren beland op vrijdagavond en waar er wel een Morrissons is met een tankstation, hahaha. Bij mij viel het kwartje ook eindelijk: mijn weg heet Caernarfon Road en loopt van Bangor (waar ik dus woon) helemaal t/m Caernarfon. Bij het kasteel geparkeerd en hierna op avontuur in het kasteel. Patrick had was last van zijn knie en wat ook niet mee hielp was dat we overal naar boven of naar beneden moesten met van die kleine trappetjes. Hij bleef in de tuin zitten en wij zijn verder op avontuur geweest. We hebben het heel kasteel doorgelopen en geklommen en omdat ik altijd aan het liedje van Samson en Gert: Het kasteel van koning Samsom moest denken, hebben we dit liedje maar afgeluisterd. Niemand die Nederlands spreekt en in Wales is het echt uniek om iemand uit een andere land met z’n auto te zien rijden, dat ons stuur voor hun aan de verkeerde kant zat was voor sommige Welse mensen ook bijzonder als wij langs kwamen met de auto. In het kasteel was er ook nog een museumpje, waar ze allerlei dingen van oorlogen hadden, meer dan 1000 medailles hadden en we hebben ook de hoedje getest die ze droegen tijdens die oorlogen, hahaha. Na het hele kasteel te hebben gezien, het toeristen winkeltje ingedoken om de laatste souvenirs zijn we even wat wezen eten op het marktplein. Tegen kwart over 2 waren we weer op de volgende bestemming: Llanberis, waar we met het oude locomotiefje naar boven gingen. We hadden qua weer veel geluk, het meeste was goed helder alleen op 800 meter was het niet helder. We konden niet helemaal naar boven, waarschijnlijk omdat er nog sneeuw lag. Het was dan wel mistig, maar toch wel wat foto’s kunnen maken en ze kunnen nu ook zeggen dat ze in Snowdonia zijn geweest. Toen we weer naar beneden gingen, ging de mits met ons mee dus we hadden een goede tijd uitgekozen om naar boven te gaan. Eenmaal weer beneden, naar het meer gelopen waar onder de grotten zijn waar ze elektriciteit van maken. Op weg naar de auto kwamen we langs het winkeltje van de het treintje en wou Patrick toch nog even een drakenknuffel hebben voor zijn vrachtwagen. Op onze weg terug naar huis reden we zo een wolk met mist in en eenmaal in Bangor bleef het mistig. Op de vrijdag hadden ze veel file gehad door wegwerkzaamheden, en uit pure ellende had Anita bijna een pion meegenomen. Toen we in Bangor terug aankwamen stonden er ook pionen omdat ze daar aan het werk waren en vroeg Anita of ze niet nog iets mee moest nemen; Hop natuurlijk een pion. Hierna zijn we nog even langs mijn school gereden, naar de pier waar we in het midden niet de voorkant of het einde van de pier konden zien. Eenmaal thuis hebben we de worstenbroodjes en soep opgegeten onder de avonturen van Top Gear. Na alle gezelligheid kwam al bijna een eind, maar natuurlijk toen we gingen slapen lag Anita weer te snurken. Gelukkig hadden Marinka en ik beiden oordoppen in, ondanks dat hoorde ik Anita nog dus die kussen is nog eens op d’r hoofd belandt wat natuurlijk nog niks hielp. De volgende ochtend ging de wekker alweer vroeg, rond 6 uur was iedereen zijn koffer aan het inpakken en tegen 7 uur stond ik met mijn brakke hoofd hun uit te zwaaien. Ze waren extra vroeg vertrokken omdat ze bang waren voor vertraging. Gelukkig viel dit allemaal mee en was Nederland tegen 6 uur Nederlandse tijd weer wat schapen, een draak en een pion rijker.

Meiden en Patrick bedankt voor het fantastische bezoek hier in Wales, ik vond het fantastisch en hoop (maar denk ook) dat jullie net zo hebben genoten als dat ik heb gedaan.

Leuke feitjes:
- Voor de mensen die het zijn vergeten, Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch betekend: Parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot.
- Bij South Stack Lighthouse broeden ook papagaaiduikers vanaf ongeveer april. Ze waren al wel gespot, maar wij hadden gewoon pech dat we die dag niet zagen.