Madiba, roofvogels en shark rescue!

Vrijdagochtend 6 december half acht; kreeg ik het nieuws via mijn baas te horen dat Tata Madiba (bijnaam voor Nelson Mandela) op 95-jarige leeftijd de donderdagavond was overleden. Voor vele van jullie zal het nieuws het eerder hebben bereikt dan bij mij, ik heb geen televisie hier en had die ochtend nog geen radio gehoord. Toen ik in Nederland was, kregen Nick & Simon via een tv-programma de vraag wat er zou gebeuren als Nelson Mandela zou overlijden tijdens hun verblijf in Zuid-afrika(voor hun tv-show ‘Die Suid-Afrikaanse Droom’) en antwoordde daarop dat de Zuid-Afrikanen die hun kende had vertelt dat het hele land plat zou liggen en dat je het beste regelrecht naar huis zou kunnen gaan. Nu een week later kan ik je zeggen dat het leven nog net zo hard door gaat als voor zijn overlijden, maar dat je op straat en op de radio erg veel van het nieuws mee krijg. Op straat hebben we bij de dolfijnen rotonde een poster hangen met ‘Madiba we mourn your passing’ en ’Madiba we celebrate your life’ en deze rotonde is nu ondertussen helemaal volgebouwd met bloemen. In verschillende winkels hangen poster als herdenkingsteken, de vlaggen hangen halfstok, op de radio gaat over het algemeen over het overlijden, de kranten staan er vol mee en in supermarkt Pick ’n Pay kan je een condoleance schrijven. Zelf heb ik de krant op zaterdag gekocht, omdat ik ook graag wou weten wat de lokale media schreef en om een overzicht te krijgen van alle gebeurtenissen. Op dinsdag heb ik de speech van Obama gekeken, erg indrukwekkend en eigenlijk ook wel heel erg gaaf dat iemand als Madiba na zijn dood twee aartsvijanden Obama (VS) en Castro (Cuba) op zijn herdenkingsdienst kan laten komen en dat ze beiden ook nog wat komen speechen. Komende zondag tijdens z’n begrafenis verwacht ik wel dat het land voor een dag plat ligt, sowieso zijn twee grote supermarktketens(Pick ’n Pay en Woolworth) gesloten en zal het op de radio non-stop over de begrafenis gaan. Wat ik ook merk is dat het voor Zuid-Afrikaanse begrippen heel veel aandacht naar deze begrafenis gaat, wat ik zelf wel begrijp maar ik denk dat wij in Nederland zulk soort begrafenissen wat meer gewend zijn van onze royals. Wat misschien wel mooi is dat ze hier niet alleen rouwen maar ook het leven vieren van deze legende, oud-president en anti-apartheidsstrijder en ik denk zelf dat dat erg verdiend is om een man die er voor zorgde dat iedereen gelijk is en dat Zuid-Afrika 'The Rainbow Nation' is. Het is erg bijzonder dat ik nu hier ben en dit te mogen meemaken en natuurlijk is het voor de familie pijnlijk om je man, vader, opa of overgrootopa te verliezen, maar ik denk dat het voor hem het beste is en dat het heel erg fijn is dat zijn familie bij hem was toen hij overleed.

We gaan weer even terug in de tijd, zondag 1 December ben ik samen met Minke en Micheal naar de longboard race gegaan. Het was nu met wat meer proffessionals en het zag er erg gaaf uit en hierna ben ik even naar het strand gegaan om te proberen te surfen. Helaas waren de golven niet supergoed en heb ik na 15 minuten de moed maar opgegeven, want je had steeds golven achter elkaar die over elkaar vielen wat gewoon niet werkt. Op de avond hebben we nog de Hobbit gekeken met Minke en haar broer Nicholas.

Maandagochtend 2 december hebben we meer dan 200 Kelp meeuw kuikens geringd op de Peninsula en van 43 hadden we swaps afgenomen. De swap waren een wattestokje die je in hun cloaca(hun kont) stak en vervolgens in een buis doe om op te sturen naar Spanje, waar ze gaan kijken wat voor bacterien er in de Kelp meeuw kuikenszitten die dan weer wat kunnen zeggen over hun dieet. Ook waren er 3 Little Egret(dat is een reigersoort) kuikens die we hebben geringd. Zelf heb ik eerst vooral Kelp meeuw kuikens gevangen en later heb ik meer dan 20 kuikentjes geringd en ook wat swaps gedaan. Tijdens het ringen kreeg ik een superleuk berichtje, Monique en Shandon waren die nacht de trotse ouders geworden van een gezonde zoon Noah! Na het ringen zijn we terug naar huis gegaan en heb ik vooral mijn data in de computer gedaan. Op de avond ben ik nog wezen volleyballen wat weer ouderwets gezellig was en na volleybal heb ik afscheid genomen van Minke haar ouders en broer, want hun vakantie zat er weer bijna op. Dit nacht om 3 uur zouden ze weer naar huis rijden in de buurt van Durban.

Dinsdag 3 december ben ik gedeelte vergeten, wat ik wel weet dat ik we naar Lookout geweest waar ik wat disturbance werk had gedaan bij nest 7. Ook had ik thuis alles uitgewerkt voor mijn school verslag wat mogelijk is tot nu toe en naar Mark en Cindy gestuurd zodat zij alles konden controleren. Woensdag 4 december was een office day, waar ik een start heb gemaakt voor mijn presentatie die ik in januari ga geven voor de Bird Club. Omdat ik al mijn adminstratieve dingen had gedaan was het een goed idee om nu al mijn presentatie te maken, omdat als de familie hier is komt het er waarschijnlijk toch niet van . Ook was het de start van de zomervakantie voor de kinderen, waarbij Jesse met trots zijn rapport kwam laten zien, hij zit nu in Grade . Dit is groep 3 in Nederland.

Donderdag 5 december zijn Minke, ik en Michelle nogmaals naar de Peninsula geweest om nog wat kuikens van de Kelp meeuwen te ringen en ik had nog swaps gedaan want Minke had 50 swaps nodig en waar Minke een van haar GPS’s had teruggevonden, we waren beiden door het dolle heen. Omdat ze de laatste 3 meeuwen niet had kunnen vangen omdat hun eieren waren opgegeten door andere meeuwen hadden we niet de kans om ze opnieuw te vangen. Dus toen we deze vonden waren we door het dolle heen en de resultaten waren zo gaaf, de eerste meeuw vloog alleen maar naar de vuilnisbelt terwijl deze heel veel op zee was en zelf naar Sedgefield(meer dan 30 km verderop) en naar Stormsriver(>50 km) was gevlogen. Op de middag zijn we naar Lookout gegaan, waar ik op zoek ging naar de kuikentjes van de oystercatchers van nest nr. 1. Ze hadden zich weer eens goed verstopt onder een boomstam en ook begonnen hun snavels al oranje te worden, dit gebeurt als ze 10 dagen oud zijn. Ook wou ik graag nog wat disturbance trails doen op de andere oystercatchers maar die waren of niet op hun nest omdat andere mensen ze hadden verstoord of zagen mijn op meer dan 170 meter al lopen en rende weg, waardoor ik mijn trail niet goed kon doen. Dat is een ding dat je soms niet helemaal kan plannen met de oyks, als het heel warm weer is zitten ze heel makkelijk op hun nest om hun eitjes koud te houden maar als het wat bewolkter is dan kan het soms meer dan 30 minuten duren voordat ze op hun nest gaan zitten. Naast de meters die ik op meet om een indicatie te krijgen hoever je van deze vogels weg moet zijn, voordat je ze verstoor meten we ook altijd de temperatuur en wind speed. We hopen hier een verband te zien tussen hoe lang ze van hun nest zijn en de temperatuur.

Vrijdag 6 december vertrokken we om 5 uur richting Uniondale om twee Black Harrier kuikens te gaan ringen, een bedreigde roofvogel die hoog in de bergen broedt. Onderweg waren we twee keer roofvogels tegen gekomen en die hadden we gevangen om te ringen. Het vangen gaat als volgt: we hebben een kooi met twee muizen er in en aan die kooi zitten visdraad waarin de poten van de roofvogel blijven haken als hij de muizen probeert te pakken. Ze kunnen niet bij de muizen, want er zit een kooi overheen. Om kwart over 5 s’ochtends vingen we de eerste roofvogel een Jackall buzzard, die ik na het ringen mocht vasthouden. Het was zo onwijs gaaf om een echte wilde roofvogel gewoon te vangen, te ringen(dat Mark en Minke deden) en vast te kunnen houden. Ik was eerst bang dat hij mij zou bijten, maar bij roofvogels moet je niet speciaal uitkijken voor hun snavel maar vooral voor hun klauwen want daarmee vangen ze hun prooi. Na deze prachtige vogel te hebben losgelaten zijn we verder gereden en hadden we nog een Forest Buzzard gevangen. Hierna was het echt tijd om door te rijden, via de bergpas(off-road) om naar Uniondale te komen. Toen we daar aankwamen kreeg ik het nieuws van Nelson Mandela te horen, ik zat de hele tijd in de overkapte bak van de auto waar ik de radio niet kon horen. We zijn eigenlijk gelijk weer aan het werk gegaan, om na een pitstop verder te rijden naar Allan die contact met Mark had opgenomen om de kuikens te ringen. Toen we bijna bij het Kammanassie Nature Reserve waren is Mark in de voorkant bij de bestuurder van de pick-up gaan zitten en Minke en ik in de bak van de pick-up. Het was echt prachtig, om via allerlei slinger de slanger off-road weg naar boven te gaan en het uitzicht was adembenemend. Eenmaal bijna bij de nest zijn we uitgestapt en zagen we een van de ouders heen en weer vliegen rondom de nest. Door de beplanting kwamen we bij het nest en zagen we daar twee dode kuikens, van de een was enkel een vleugel en een poot over en de ander was heel maar dood. De wonden leken nog vers en waarschijnlijk was het die nacht/ochtend gebeurt en zal het een katachtige zijn geweest die ze had gedood. Dit was natuurlijk onwijs zonde, vooral omdat het niet goed gaat met deze vogels. We hadden wat foto’s gemaakt en hadden wat veren meegenomen die Allan kon gebruiken voor zijn onderzoek, met betrekking van DNA. Daarna hadden we afscheid genomen van Allen en zijn assistente die van Frankrijk kwam en zijn we terug naar onze auto gereden. Vervolgens waren we via een andere route gereden en hadden we nog wat roofvogels gevangen, namelijk een in een keer 2 Pale Chanting Goshawks die ik zelf heb vastgehouden tijdens het ringen en waarvan ik er een heb vrijgelaten waarbij je moet oppassen dat ze je armen niet te pakken krijgen. Ook hadden we nog een Step Buzzard gevangen en was dit de laatste roofvogel voor de dag. Ik had onwijs geluk dat we zoveel verschillende vogels hadden gevangen. Via George zijn we terug naar Plett gereden, waarbij ik nog 5 minuten in de auto had kunnen slapen wat echt een wonder is als je op een tuinstoeltje zit en waarbij moet oppassen dat je hoofd niet telkens stoot, hahaha. Eenmaal thuis zijn we in de douche gesprongen en na de left over van de dag er voor: aardappelsoep(heel erg lekker) zijn we nog even naar Surf Cafe gegaan voor Tammy’s verjaardag. Het was erg gezellig, maar tegen 8 uur waren we allebei helemaal kapot van de vermoeidheid en zijn we naar huis gegaan.

Zaterdag ben ik naar Lookout geweest om disturbance werk te doen, terwijl Minke naar de Peninsula ging om met de drone te vliegen. De drone neemt elke seconde een foto van de Peninsula en daarmee kunnen we tellen hoeveel vogels er zijn. Ik was niet meegegaan omdat ik nog wat werk te doen had bij Lookout en later hoorde ik van Minke dat de drone gecrasht was. En hierbij kwam ik er achter dat nest 2 van de oystercatchers twee kuikentjes hadden, net een dagje oud en ze hadden zich goed verstopt in de bosjes. Op de middag zijn Minke en ik flink wezen hamsteren bij de supermarkt, de toeristen komen er aan en om te voorkomen dat we anders straks geen kip, geen gehakt of geen vis in hebben, hebben we van alles een maar 3 pakketten gehaald.

Zondagochtend toen we naar Robberg reden kreeg Minke een telefoontje van Jason de drone gast, dat hij iemand kende die een drone had en dat diegene nu gelijk tijd had om de drone te vliegen. Minke zette mij af bij Robberg, omdat ik veel meer werk te doen heb dan haar en heel erg in was voor een mooie wandeling ben ik via de boven wandelpad naar de Gap gelopen en heb ik een ander pad genomen naar het strand en ben ik langs de Kaapse Pelsrobben via het Witsand naar beneden gelopen naar het strand. Robberg heeft een natuurlijke aanvoer van zand en die zorgt dat het strand droog blijft. Op deze route zouden er ook oystercatchers broeden, dus daarom ging ik vandaag via dat pad. Het was echt een prachtige route en ook raar om in het midden van een rotsachtig eiland een vlakte met zand te hebben. Via het zand pad ben ik naar beneden gelopen en zag ik geen nieuw nest. Het oude nest ging ik controleren maar helaas waren alle twee de eieren weg, waarschijnlijk opgegeten door een Kelp meeuw of een mangoest. Vervolgens The Island opgegaan om op zoek te gaan naar nieuwe nesten, waar ik geen Kelp meeuw nest had gevonden met eieren maar wel een nest van de osytercatcher precies op de rand van een klif. Ik had dit nest in de gaten gehouden en dit was de eerste keer met een ei erin. Omdat het precies op een klif was, kon ik er niet bij en heb ik enkel vermeld de GPS coördinaten en een marker achtergelaten met het nummer van het nest. Toen ik opzoek was naar nieuwe nesten van de oystercatcher kreeg ik weer een fantastisch schouwspel van 4 walvissen, ze waren aan het rondzwemmen. Ik was erg blij dat ik ze nog eens mocht zien, want vanaf december gaan de walvissen richting de horizon met hun kalfjes. Ik hoop heel erg dat papa en Kelly de kans krijgen om toch een walvis te kunnen zien. Tegen de tijd dat Minke kwam, ging ik nog eens alles nakijken op het strand en zag ik een pelsrob door de golven springen. Ook had ik nog op een rotsachtig eilandje geklommen om te kijken voor een nieuw oyk nest, maar hier zag ik niks. Dit eiland kan je alleen bereiken als het laagwater is en nu was het laagwater dus nu moest ik mijn kans pakken. Op de middag hebben we op de kinderen van Mark gepast en de tekenfilm ‘Zambizia’ gekeken over een stel vogels. Het was een heerlijk luie zondag middag, waarna ik Thia Curry had gemaakt en op de avond nog met papa en Kelly geskyped.

Op de maandag zijn we naar de Peninsula gegaan, waar ik wat disturbance werk had gedaan. Ook hadden we een nieuw oyk nest gevonden met 1 ei op het strand, maar ook was een van de nesten van de oyks hun eieren opgegeten en was de Australische Swart Swaan op het strand. Tegen half 10 waren we alweer terug gevaren naar onze auto en kwamen we op pad van de boot naar de auto nog een landschildpad tegen. Eenmaal thuis heb ik wat data gedaan en op de middag heb ik nog wat dingen gemaakt met de spullen die we op het strand hadden verzameld. Op de avond was ik helemaal kapot van het vroege op staan van de afgelopen dagen dat ik niet naar volleybal was gegaan, maar nog een serie had gekeken met Minke en vervolgens tegen half 10 mijn bed in.

Dinsdagochtend 10 december was het aan het regenen en had ik wat langer geslapen tot 9 uur. Vervolgens heb ik al mijn data gesorteerd om klaar te maken om te gebruiken voor het statistic programma dat we later zullen gebruiken om al mijn data in te verwerken en te kijken wat voor resultaten het geeft. Wat voor resultaten dat we tot nu toe kunnen zien is het volgende:
De Oyks observeren mensen als op een afstand van 120 meter, terwijl de Kelp meeuwen je observeren op 29 meter. De oystercatcher gaan staan op 70 meter, lopen weg als je op een afstand ben van 65 meter en vliegen weg op 41 meter. Ze beginnen pas te fluiten op 25 meter, terwijl de Kelp meeuw pas op een afstand van 15 meter begint te fluiten, deze gaat staan als ik op een afstand ben van 12 meter en lopen weg bij 11 meter en vliegen weg op 7 meter. Wat de oyks niet doen (tot nu toe) is je aanvallen als je te dicht bij de nesten ben, dit doen de kelp meeuwen wel (daarom dragen we veiligheidshelmen) als je op 4 meter van de nest ben. Als je weg loopt van de nest, komen de meeuwen als terug gelopen in 17 secondes en gaan terug zitten op de eieren in 1 minuut. De oyks komen pas terug op 9 minuten en gaan terug zitten op bijna 12 minuten, een heel groot verschil tussen twee vogels die in hetzelfde gebied broeden. We hopen met deze afstanden te kunnen aangeven aan Cape Nature die de gebieden waar ik onderzoek doet te kunnen helpen met de bescherming van voor de oystercatcher en zodat zij kunnen aangeven op wat voor afstand mensen moeten blijven of zelf een gebied te kunnen afschermen van mensen en honden.

Woensdagochtend 11-12-2013 zijn Minke, Kelly en ik naar Knysna gegaan. Minke ging de drone ophalen terwijl Minke en ik voor kerst cadeau gingen. Ik heb een heel erg leuk jurkje gekocht voor kerst (te bizar dat het bijna kerst is) en wat kerstcadeautjes voor de kinderen, mijn papa en zusje. Voor Kate’s verjaardag een prinsenkoets die ze moet maken van papier en moet inkleuren en met een prinsessenboek, ze wordt namelijk 4 op 20 december en houdt de andere dag een prinsessenfeestje. Op de namiddag zijn we naar de Peninsula gegaan zodat ik wat unmanipulated disturbance kon doen en er was genoeg mensen om te gebruiken voor dit onderzoek. Er was namelijk een groep jongeren die hun partytent op nog geen 5 meter van een oyk nest hadden gezet, toen ik dat zag zakte de moet in mijn schoenen. Eenmaal aan wal vertelde we hun dat er een oyk nest was en of ze die hadden gezien, en ja die hadden ze gezien maar niet over nagedacht om te verhuizen. Ze waren daar al voor 4 uur en de oyk was in die 4 uur niet een keer gaan zitten, toen ik vertelde dat de kans dat dit ei zou uitkomen heel klein zou worden kwam het niet in hun op om te verhuizen. Onwijs lastig, maar ook het bewijs dat mensen ver van broedvogels moeten blijven om ze een kans te geven van overleven. We hadden wat fake eggs meegenomen(die ik heel mooi had geschilderd) en die heb ik in het nest gelegd en het andere ei hebben we in koelere doos gedaan om het toch een kans te geven. Ik had een observatie gedaan van 30 minuten en in die 30 minuten probeerde tot twee keer toe een meeuw het ei te stelen. Hierna hebben Minke en ik nog een paar kelp meeuwen gevangen om te ringen en om een GPS op hun rug te doen, te ringen en we hadden ook nog een oyk gevangen die geringd was door Mark begin dit jaar. Toen we een van de meeuwen aan het ringen waren zag ik een kelp gull het nep ei dat in het oyk nest lag meenemen, Minke rende er als een gek achteraan en terwijl deze groep feestgangers naast de oyk nest helemaal niks meekregen van Minkes gegil. We vonden later de helft van het ei terug en we hopen dat de meeuw het niet heeft opgegeten want anders heeft ie echt een probleem, het zijn van die plastic nep eieren. Toen de groep toeristen weg vaarden, hadden wij het echte ei terug gelegd en was de oyk binnen twee minuten terug op haar nest. Dat maakt me echt boos, dat je ziet dat een beestje daar broed en toch gewoon blijf zitten. Omdat we tegen half 8 terug aan de overkant waren, had ik Minke getrakteerd op fish and chips van Pico’s. Helaas, was de vis tegen 3 uur die middag al op en kregen we het advies om voor een calzone pizza met topping naar keuze en friet te gaan. Het was de beste keuze die we konden maken, zo onwijs lekker!!

Op donderdagochtend waren we naar Lookout gegaan, ik moest nog wat disturbance werk doen en bij het checken van een van de nesten zag ik dat de eieren wegwaren. Wat best triest is, omdat dit paar al eens een nest hadden gemaakt en toen waren ook de eieren gestolen door een meeuw en nu weer. Op de terugweg liepen we langs de lagoon toen we zagen dat er een jongen een wel hele grote vis aan de haak had gehaald, namelijk een spotted gully shark. Toen we vroegen hoe hij die los ging maken had hij geen idee en zijn Minke en ik de haai gaan redden. We hadden Louis dit al eens zien doen en dus ben ik op de haai zijn rug gaan zitten, waar bij ik niet op zijn rug zitten maar mijn benen zorgden ervoor dat de haai niet weg kon zwemmen. Minke was aan het proberen de haak uit zijn bek te halen, maar gelukkig was die vanzelf los geraakt en konden we de haai weer los laten in de lagoon. Een van de omstanders maakte zich helemaal zorgen dat deze haai kinderen en honden zouden opeten, wij hebben maar vertelt dat deze haai misschien er groot uit ziet (2 m) maar dat hij geen kinderen of honden op zijn menu heeft staan. Sommige mensen denken dat elke haai mensen aanvalt maar van de (ik geloof) 300 soorten die we hebben zijn er 25 gevaarlijk voor mensen en zullen 5 soorten van hun je aanvallen en deze haai was niet een van die haaien. In de namiddag zijn we naar de Peninsula gegaan zodat ik mijn disturbance werk kon doen en Minke al haar nesten kon controleren. Op de avond hebben we een makkelijke maaltijd gemaakt: aardappel, butternut uit de oven en vis. Ook hadden we nog wat kerstcadeaus in elkaar geknutseld voor vrienden.

Vrijdagochtend zouden Minke, ik en Michelle naar Robberg gaan. Maar Minke en Mark hadden een bord gemaakt voor Lookout om mensen bewust te maken van de broedende vogels in het gebied. Degene die het uitprintte zou het naar Henk van Cape Nature(Overheidsinstituut dat zich bezig houdt met de natuur, zoiets als Rijkswaterstaat) en zij zouden een frame maken en het vervolgens op het strand zetten. Minke en ik moesten daarbij zijn om te kijken waar en hoe het moest staan. Tegen 9 uur belde Minke om te vragen wanneer het klaar zouden zijn, ze moesten het allemaal op maat maken maar het zou klaar zijn in een uur. Dus Minke en ik gingen de was ophangen en nog even naar Home Express om wat spullen te krijgen. Tegen 20 over 10 waren we terug in de auto en haastte we ons naar Lookout waar we geen auto van Cape Nature zagen staan, vervolgens naar het kantoor gereden waar Henk was. De jongen hadden koffie pauze en zouden daarna verder aan de slag gaan. Ondertussen een heel gesprek gehad over allerlei dingen (zie grappige weetjes) en tegen 11 uur vroegen we of het een idee was dat we naar Lookout gingen voor een wandeling en dat we ze daar zouden zien. Tegen 12 uur een wandeling verder zagen en hoorde we nog niks van Henk en omdat we zo hongerig begonnen te worden reden we naar Market Square om wat eten te halen. Toen we bij de etensafdeling van Pick ’n Pay stonden kregen we een telefoontje dat ze bij Lookout stonden. Eenmaal daar alles in elkaar gezet en tegen half 3 waren we klaar, dat is weer eens op z’n Zuid-Afrikaans, hahaha. We zouden eigenlijk naar Robberg gaan, maar het was veelste warm en hadden Michelle laten weten dat we het zondag doen.

Dit was het voor nu, morgen hebben we een open dag bij Lookout waar we wat gaan vertellen en demonstreren wat we doen. Ik heb er zin in en ben benieuwd naar de reacties. Volgende week zijn papa en Kelly hier al, want maandag vliegen ze naar Joburg en woensdag naar George. Heb er zin in om hun weer te zien en hun mijn werk en het prachtige Zuid-Afrika te laten zien!

Grappige weetjes:

*Crimesceen: dode gevonden Lookout. Dat telefoontje kreeg Henk van Cape Nature een paar jaar geleden, maar dit bleek helemaal geen menselijk te zijn maar van een Kaapse pelsrob. In de jaren dat Lookout beach destijds nog aan land vastzat begraafden ze de kadavers van de aangespoelde pelsrobben ergens in de duinen, maar toen de rivier een nieuwe opening maakte kwamen die kadavers naar boven en vond de politie een borstkas en dacht dat het een mens was. Vervolgens belde ze Henk op om te zeggen dat zij dat gebied overnamen vanwege een moord, bij aankomst kwam Henk niet meer bij van het lachen toen hij zag dat het een pelsrob borstkas was.

*Het dieet van de Kaapse Pelsrobben van Robberg bestaat voor 75% uit vis als ansjovis en sardines, ong. 2% uit zeevogels zoals pinguïns, dan nog wat inktvis én 10% van hun dieet bestaat uit haaien en roggen, wel dat wat kleinere maar toch.

*We hebben ook een zeeolifant rondzwemmen die normaal gesproken voorkomt bij Antartica of Zuid-America. Hij heeft t erg naar zijn zin heeft bij de Kaapse Pelsrob kolonie, zo erg zelf dat hij heeft geprobeerd om met de vrouwtjes te paren van de Kaapse Pelsrobben. Dit is echter geen goed idee, want een zeeolifant weegt ong. 3000 kg terwijl een Kaapse pelsrob vrouwtje ong. 65 kg weegt. Dus de meeste vrouwtjes overleven het niet en ook vind de zeeolifant jonge pelsrobben erg lekker.

*We hebben ongeveer 3600 pelsrobben bij Robberg.

* Op Robberg is er een natuurlijk aanvoer van zand, ze hebben geprobeert te berekenen hoeveel zand er zich verplaatst op een dag en dat moet meer zijn dan 5 grote vrachtwagen met zand.