Mini-graduation: nog voor de toetsen geslaagd zijn

Ja, jullie lezen het goed. Er is heel wat verwarring ontstaan, want ik ben namelijk niet geslaagd. Ik moet nog steeds een jaartje volhouden en dan mag ik hopelijk mijn diploma ontvangen. De mini-graduation werd gehouden door Bangor University International Student Support om ons te bedanken voor ons bezoek, succes voor de toekomst te wensen en de laatste dingen uit te leggen voordat we hier echt weg zijn.

Op woensdag 29 april hadden we de mini-graduation, we moesten netjes gekleed (ja allebei in een jurkje, wonder) en moesten echt op tijd zijn. Dus dat waren we, een uur te vroeg en pas een half uur later mochten we naar binnen. We hebben ons in de tussentijd nog wel weten te vermaken, want Yini een van mijn Chinese groeps-/ klasgenoten wou dolgraag op de foto. Ik voelde me net een reus naast Ayumi en Yini, wat ik wel vaker het gevoel heb. Ik ben altijd langer dan mijn vrouwelijke klasgenootjes en vaak even lang als de man, dan voel je echt Nederlands, hahaha. De mensen die van Europa kwamen zaten allemaal door elkaar en buiten Europa bij hun school. Tegen twee uur begon het, eerst wat uitleg over dat wij nu Bangor University alumni studenten zijn (wat inhoud dat ze ons op de hoogte houden van alles in Bangor uni en reünies organiseren overal ter wereld, echt bijzonder), daarna een bedankt woordje, uitleg over de procedure met de cijfers, andere buitenlandse studenten die vertelden over hun ervaring en daarna moesten wij de show doen. We werden namelijk in groepjes naar voren geroepen om ons ‘Study abroad certificate’ in ontvangst te nemen. Helaas, ging dit niet zoals gepland want de certificaten lagen allemaal door elkaar. Toch moesten we alsnog allemaal naar het podium komen om op de foto te gaan. Na dit alles kregen we in aparte gedeeltes van de zaal ons certificaat uitgereikt, nog ff wat foto’s gemaakt voor Facebook en jullie en daarna konden we weer terug naar onze geliefde studieboeken. Want ja, we zijn kei en keihard aan het leren voor onze toetsen en hebben de laatste tijd weinig tot niks anders gedaan dan binnen gezeten en geleerd. Het is raar want afgelopen donderdag waren mijn laatste lessen, echte laatste les was Frans en dat betekent voor een hele lange tijd geen schoolbanken voor mij, want… ik ga eerst stage lopen en dan afstuderen.

Voor mij geen verre oorden dit keer met mijn stage, want ik ga namelijk naar Den Haag bij het IFAW (International Fund for Animal Welfare). Heel erg veel zin in!

Ondanks dat ik geen diploma of daadwerkelijk geslaagd ben, wel iets om een feestje op te vieren en ff goed te toosten: mijn eerste publicatie is een feit! Vorige week dinsdag terwijl ik op 1 oor lag, is het wetenschappelijk artikel genaamd: ‘ Differential reactions to anthropogenic disturbance by two-ground-nesting shorebirds’ gepubliceerd, dat ik onderleiding van Minke en Mark van Zuid-Afrika heb geschreven. Ik ben ze echt eeuwig dankbaar voor deze kans, ondanks dat het me wel wat dagen van verschillende vakanties heeft gekost om hier aan te werken was dit het meer dan waard. Wat het extra bijzonder maakt is dat het gepubliceerd is in een speciale editie van het wetenschappelijke tijdschrift Journal Ostrich ter nagedachtenis van Phil Hockey, een marine biologist/ conservationist die zich tot aan zijn dood heeft ingezet voor de Oystercatcher (NL= Scholekster) in Zuid-Afrika.