Byebye Leeuwarden, Hello Bangor!!!!

Daar zitten we dan, na 2,5 jaar Leeuwarden ruilen we de Friese kou in voor het mooie Bangor, Wales. Samen met klasgenootje en goede vriendin Ayumi zijn we twee weken eerder vertrokken uit Leeuwarden, om 4,5 – 5 maanden aan Bangor University te studeren. Hier gaan we modules (lessen) volgen aan het departement ‘Ocean science’. Ayumi vertrok op de vrijdag en mijn avontuur op zondag.

18-01-2015. Afgelopen zondag ben ik in alle vroegte uit het winderige Nederland vertrokken. Omdat er een brand was geweest in de Kanaal tunnel de dag ervoor, leek het papa en mij verstandig om maar veelte vroeg te vertrekken zodat ik zeker meekon. Tegen 8.10 waren we binnen, terwijl ik pas om half 10 zou vetrekken. Rond kwart voor 9 moest ik afscheid nemen, want ik moet inchecken: paspoort aan de Fransen en de Britten laten zien en dan vervolgen ik en mijn bagage door de röntgen scanner. Gelukkig was alles goedgekeurd, zelfs mijn kaas en ice tea siroop die ik had meegenomen. Om half 10 mochten we de trein in, maar toen begon het feest: we konden pas tegen 10 uur wegrijden. Eenmaal in Calais aangekomen rond half 11, zouden we eerst 15 minuten moeten wachten totdat we de tunnel in mochten maar de minuten bleven zich maar oplopen. Ondertussen kregen we van het Eurostar personeel gratis water en een snack en een stempel. Deze stempel was voor als je vertraging zou leiden tot het missen van je aansluiting met trein of vliegtuig, en helaas moest ik er ook eentje krijgen. Rond half 1 (Nederlandse tijd) mochten we eindelijk door de tunnel, om 30 minuten later het Britse zonnetje te mogen zien. Eenmaal in London St Pancras International aangekomen, ben ik al een idioot door de straat gaan lopen naar het station London Euston met mijn 2 zware koffers en mijn rugzak. Aangekomen op dit station ben ik naar de balie van de trein maatschappij gerend, om daar mijn ticket om te boeken naar de eerst volgende trein. Maar daarvoor had ik wel mijn kaartjes nodig, die ik toch echt eerst even moest ophalen aan de andere kant van het station. Ik moet er wanhopig uit hebben gezien, want ik ‘half bezweet, rood hoofd en totaal geen conditie’ mocht gelukkig na wat smeken mijn koffers daar even laten staan om met mijn rugzak naar de andere kant van het station te rennen voor mijn kaartjes. Eenmaal terug was het zo geregeld ben ik al een gek weer naar het perron gerend, waar de eerste coupes alleen eerste klas was en ik dus als een idioot naar het einde van de trein moest rennen met al mijn spullen naar de tweede klas. Daar eenmaal aangekomen, wist ik het echt niet meer. Omdat mijn ticket was omgeboekt, had ik geen stoelnummer en wist dus niet in welke coupe ik wel mocht zitten. Gelukkig was daar, de kleine held van deze reis, een oude conducteur die mijn had verteld in te stappen en dan zou hij mij later verder helpen. Nadat de trein was vertrokken, kwam hij weer langs, heb mij aan een plekje geholpen en mijn spullen in de rekken gezet en kon ik eindelijk ff op adem komen. Ik had normaal gesproken 1,5 uur tijd gehad om in London over te stappen, maar door alle vertraging had ik geen tijd om van het uitzicht en de stad te genieten. Het was een leuke treinreis naar Crewe, onderweg stopte hij in Coventry en Birmingham wat ik nog kende van mijn stage in Wellesbourne. Ook heb ik nog even met een meisje gepraat, haar eerste zin was: ‘And how is travel going’. Nou, dat was wel de beste openingsvraag die je aan mijn kon stellen deze dag. Zij bleek verpleegkunde te doen en Bangor te kennen van vroeger, toen had ze op Snowdonia gewandeld. Het was een gezellig gesprek, maar ik moest haar in Crewe gedag zeggen om daar weer over te stappen naar Chester. Het systeem in de UK werkt iets anderser dan in Nederland qua treinen. Hier in de UK krijg je 15 minuten van te voren te horen waar je heen moet, terwijl in Nederland dit altijd vast staan. Als je met veel spullen reis, wil je het systeem van hier echt niet. Omdat het allemaal zo laat bekend wordt, had ik mijn strategie maar gelijk veranderd: ik vraag het gewoon standaard aan iemand van de conducteurs. Gelukkig kwam in Crewe de ommekeer van mijn ongeluk van die dag, want de conductrice vertelde me dat ik beter de trein naar Holyhead kon nemen die ook langs Bangor ging en ik dus niet in Chester zou moeten overstappen. In Crewe weer 30 minuten moeten wachten, en ongeveer 1,5 uur later was ik dan eindelijk in Bangor. Hier werd ik opgehaald door Catherine mijn huisbaas en bleek het station nog geen 5 minuten lopen van ons huis. Ayumi was er al, en bij het huis kreeg ik nog een kleine rondleiding. We wonen met een Spaanse jongen Julen en een Brits meisje Maria, waarvan haar vriend bijna altijd bij ons is. Julen woont sinds ongeveer 6 maanden in UK, om hier Engels te leren. Dat lukt aardig maar om onze huisgenoot Maria te verstaan, moeten we elkaar toch nog even helpen want die praat wel zo plat Engels. Rond 10 uur (Engelse tijd) moest ik echt mijn bed in, ik was helemaal doodop van al het reizen.

19-01-2015. Op avontuur in Bangor. Op de ochtend zijn we naar Menai Bridge gegaan, waar onze afdeling ‘Ocean science’ is. Daar hebben we gekeken hoe het met de bussen werkt, waar de school gebouwen zijn en hebben we een wandeling gemaakt. Vervolgens zijn we weer met de bus terug naar Bangor gegaan, om naar het hoofdgebouw te gaan en even een kijkje in de ‘Library’ te nemen. Zo stil, glas-en-lood, het lijkt op een kasteel en het is net alsof je in een Harry Potter film zit (ik heb die films nooit gezien, maar wat ik van de trailers heb gezien en van Ayumi mag geloven). Vervolgens boodschappen gekocht en op de avond ons vermaakt met filmpjes over de verschillende sport clubjes, zoals quidditch. Dat is in het Nederlands ‘Dreuzel Zwerkbal’, wat bij Harry Potter wordt gespeeld, alleen zonder het vlieggedeelte. Later tijdens de introductie week bleek, dat dit heel erg serieus genomen wordt door de studenten. Ook hebben we een bucketlist gemaakt, voor onze tijd in Wales.

20-01-2015. Start van de introductieweek. Ja, eindelijk naar school en we zijn volgens mij nog nooti zo op tijd geweest (een half uur te vroeg). Eerst kregen we een welkomspraatje, waarin verteld werd wat we konden verwachten zoals (echt zo gaaf) een gradiation, inclusief z’on grappig hoedje uit de films. Omdat ons als buitenlandse studenten dit toch mee te laten maken, doen we dat voor de toetsen beginnen en zijn vrienden en familie welkom om ons te komen aanmoedigen. Dus als jullie je nog vervelen op 29 April, jullie zijn bij deze uitgenodigd. Vervolgens zijn we met onze Biologie afdeling meegegaan, waaronder ons department valt. Eerst hadden we wat gegeten en vervolgens moesten we per department met onze tutor (mentor) mee om daar uit te zoeken welke modules (vakken) we kunnen volgen. Na dit kregen we een rondleiding voor de schoolgebouwen waar wij zitten, info over de library en het onderwijs websites enzo. Op de avond hebben we snel een pizza in de oven gegooid, om vervolgens een dansje te wagen met alle andere internationals tijdens de ‘Welsh folkdancing’. Terwijl iedereen er vanuit ging dat we vooral moesten toekijken, werden we gelijk de dansvloer opgestuurd en konden we los gaan. Het was echt hilarisch, een beetje rond springen met als achtergrond muziek een Welsh folkmusic. Ons prima vermaakt en nog gezellig wat mensen leren kennen. Op de avond hebben we de laatste dingen uitgezocht voor onze minor, beiden gaan we dezelfde modules doen: ‘Marine Physiology and behaviour’, ‘Marine processes and systems’ en ‘Marine Conservation and Exploit’.

21-01-2015. Library en tripjes boeken. Op de ochtend hadden we de laatste registratie dingen geregeld en de eerste twee tripjes geboekt: a.s. vrijdag een tocht in Bangor en omgeving en dan volgende week zaterdag 31 January naar LIVERPOOL! Na dit alles, moesten we weer back naar reality, namelijk.. we moeten nog keihard ff bikkelen voor ons tentamen en een essay die we nog voor onze school in Nederland moeten maken voor volgende week. Dat was wel een goede rede om in de supermooie library te leren (zie foto’s!). Tussendoor zijn we nog even naar een voorlichting gegaan om tegen 5 uur echt naar huis te gaan, na al het leren. Eenmaal thuis hebben we Hollands gekookt en vertelde Maria dat de meeste vooroordelen over de locals (opgepompte armen, geschoren aan de zijkant van hun hoofd en nogal direct op een doel afgaan) van de MTV serie ‘The Valleys’ inderdaad waar zijn, wat betekent dat het echt veiliger is om tijdens een studentenavond uit te gaan.
Morgen hebben we op de ochtend informatie over ‘Health and Safety’ en krijgen we info over plagiaat, daarna weer druk aan de studie om vrijdag dus een rustig dagje te hebben en te ontspannen tijdens de toer rond Bangor.

Fact sheet:
- Vanuit school worden er verschillende tripjes georganiseerd, o.a. Liverpool maar we kunnen ook nog naar Manchester en we hebben nog een gala in maart.
- Per department heb je verschillende schoolgebouwen. Zo heeft ons department ‘Ocean science’ een lesgebouw in Bangor zelf, is er een library voor alle biologisch gerelateerde studies. Ons praktijk lokaal is bij Menai bridge, net buiten Bangor. Eerst dachten we dat we daar alleen les hadden, en dus elke dag met de bus moesten maar dat bleek niet zo te zijn. Nu is het maar 10-15 minuten lopen naar school.
- Fietsen is echt onmogelijk. Onze huisbazin had gezegd dat dat wel kon, nou dus niet. Die hellingen zijn niet klein ofzo, dus omhoog zouden we nooit komen.
- Bij ons op school wordt alles in Engels én Welsh gesproken, alles geschreven en ook de website heeft de twee talen.
- Er is 1 zin die ik in het Welsh ken: Helo, Shirley dwi! Oftewel… Hallo, ik ben Shirley.
- Ik had Ice tea siroop en kaas meegenomen, maar… goed nieuws! Ze hebben ook gewoon Nederlandse kaas en Ice tea bij de Lidl!!